عنوان طرح : برساخت معنای توسعه در مناطق حاشیهنشین مبتنی بر فناوریهای ارتباطی و اطلاعاتی ICT
سال انتشار : 1400
مجری : میلاد پوررجبی
چکیده :
اشکال خاص توزیع فناوری اطلاعاتی و ارتباطی و پیدایش مکانهای پیرامونی باعث خواهد شد تعادل و نظم اجتماعی موجود در محیط شهری مورد تحدید واقع شود. این رساله بر مبنای فهم کنشمندی افرادی که حاضر در مناطق حاشیه نشین هستند، بر اساس روش پدیدار شناسی تلاش کرده است تا مفاهیم اساسی در جهت توسعه و توسعه یابی این مناطق ارائه دهد تا بر مبنای فهم توسعهی حاشیه شهری از دیدگاه ساکنین سیاستهای کلان توسعه شهری و توسعه حاشیهی شهری، برنامهریزی و طراحی شود.
بدین منظور با استفاده از روش ترکیبی متوالی اکتشافی در مرحله اول فهم معنای توسعه و در مرحله دوم تایید مولفههای استخراج شده از مرحله ابتدایی پژوهش به انجام رسید. بنابراین در مرحله اول با روش پدیدارشناسی در جهت درک تجربه زیسته دو طیف از افرادی که فهم آنان در توسعه از مناطق حاشیهای تاثیرگذار بر روند توسعه یابی منطقه تحت مطالعه بود، بر اساس ساختار پژوهش کیفی و اشباع نظری صورت پذیرفته طیف اول 42 نفر از حاشیه نشینان شهر و طیف دوم 26 نفر از مسئولین شهر که دخیل در امر توسعه ی حاشیه شهر رشت هستند، مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند به شکل هدفمند صورت پذیرفت. در مرحله دوم با استفاده از روش پیمایش در منطقه مورد مطالعه و پرسشنامه محقق ساخته که از پژوهش کیفی با استفاده از اعتبار صوری انجام شده تنظیم و استخراج شد که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 385≅ 381 نفر از افرادی که ساکن در مناطق حاشیه نشین شهر رشت هستند پخش شد و تحلیل دادهها انجام پذیرفت.
نتایج اولیه از پژوهش کیفی مورد تایید قرار گرفت و بازنگری لازم جهت اصلاح نتایج از طریق پیمایش صورت پذیرفت. به صورت خلاصه یافتههای پژوهش نشان میدهد که حاشیه نشینان فهم معنای توسعه در حاشیه شهر را به مثابه پیشرفت محوری، اخلاق محوری، شفاف محوری، کیفیت محوری و روان محوری میدانند و مسئولین شهر فهم معنای توسعه در میان مناطق حاشیه نشین را به مثابه دولت محوری، پایدار محوری، جمع محوری و تعهد محوری میشناسند با استفاده از روش کمی دادهها مورد استخراج شده در مرحله اول مورد تایید قرار گرفتند.