عنوان گزارش : الزامات تحولآفرین در نظام ارتقا اعضای هیئت علمی مؤسسه های پژوهشی با رویکرد سناریویی؛ تیر ماه 1402
تاریخ انتشار : 1402/04/01
توضیحات :
امروزه تحقیقات به بخش مهم و جداییناپذیر آموزش عالی تبدیل شده است، بهطوری که در اغلب کشورهای جهان سهم فزایندهای از بودجة کشورها به تحقیقات اختصاص دارد. هم راستا با انجام وظایف پژوهشی، یکی از راهحلهای نهادیِ اغلب کشورها، تأسیس مراکز، مؤسسهها و دانشگاههای پژوهشی و به دنبال آن ایجاد گروههای تحقیقاتی است. از سوی دیگر تفاوت در گونهشناسی دانش و پس از آن سنتهای پژوهشی، باعث تقسیمبندی مراکز پژوهشی بر پایة سنتهای مأموریتگرایی آنها شده است (Vabø, Alvsvåg, Kyvik, & Reymert, 2016). براین اساس، چهارچوب تقسیمبندی مراکز و مؤسسههای پژوهشی کشور، با توجه به نوع مأموریت آنها در پنج طبقه شکل گرفت : الف) مؤسسههای علمی- بنیادی (مؤسسههای پژوهشی که تمرکز فعالیتهایشان بر توسعة محض علوم است)؛ ب) مؤسسههای پژوهشی فناورانه و صنعتی (مؤسسههای پژوهشی که با هدف توسعة فناوری خاص و یا توسعة صنعت مشخص ایجاد میشوند)، ج) مؤسسههای پژوهشی مسئلهمحور (مؤسسههای پژوهشی که با هدف حلِ مسئلة کلان فنی اجتماعی ایجاد میشوند)، د) مؤسسههای پژوهش و فناوری (این مؤسسههای پژوهشی بهطور کلی نقش تسهیلکنندگی در راستای نتیجهبخش کردن تلاشهای شرکتهای فناوری به سمت نوآوری را ایفا میکنند و تمرکز عمده آنها بر پژوهشهای توسعهای در همکاری با صنایع کوچک و بزرگ است) و ه) مراکز سیاستپژوه و اتاقهای فکر (مؤسسههای پژوهشی که در زمینه موضوعهای مختلف نظیر سیاست زیستمحیطی، نظامی، اجتماعی، فناوری و فرهنگ به تحقیق و سیاست پژوهشی میپردازند و بهدلیل نیاز دولتی دربارة موضوعهای سیاستی شکل میگیرند) (قاضی نوری، نصری و ردایی، 1400).