سیزدهمین پیشنشست تخصصی نخستین همایش ملی مرجعیت علمی تحت عنوان «مرجعیت علمی در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی» برگزار شد
تاریخ انتشار: 1402/08/23
به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، سیزدهمین پیشنشست تخصصی نخستین همایش ملی مرجعیت علمی تحت عنوان «مرجعیت علمی در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی» روز یکشنبه، بیست ویکم آبان ماه ۱۴۰۲ با ریاست دکتر مجتبی خیام نکویی؛ رئیس سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی (تات)، دبیری دکتر حسین جعفری؛ معاون پژوهش و فناوری سازمان تات، و با سخنرانی دکتر محمدعلی ابراهیمی؛ عضو هیئت علمی سازمان تات؛ دکتر محسن مردی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی و با حضور دکتر سحر کوثری؛ معاون پژوهش و فناوری مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور و همراهی برخی از روسا، معاونان، مدیران و اعضای هیئت علمی سازمان تات به صورت حضوری و مجازی در سالن کتابخانه سازمان برگزار شد.
در ابتدا دکتر کوثری به پیشینهی اقدامات صورت گرفته در حوزه مرجعیت علمی، با تاکید مقام معظم رهبری و ابلاغ معاون پژوهشی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری در این رابطه پرداختند. در ادامه افزود که سازماندهی ارکان علمی همایش در روز 29 آبان ماه 1402، در چهار محور: سفارش مقالات، تجربهنگاری با اندیشمندان، نشستهای تخصصی و برگزار 4 میزگرد در روز همایش، تعریف شده است. ماحصل این پیش نشستها در نقشه مرجعیت علمی وارد و در روز همایش نسخه اولیه از نقشه راه رونمایی خواهد شد.
در ادامه دکتر ابراهیمی به ارائه ای درخصوص مرجعیت علمی در حوزه کشاورزی و منابع طبیعی پرداختند. مرجعیت علمی شکلی از قدرت نرم مشروع و به معنی تأثیرگذاری محوری در جایگاه کنونی و شکل گیری وضعیت آینده در یک رشته یا حوزه علمی است. ایشان تاکید داشت که مرجعیت در سه بخش: گفتمان مرجعیت علمی در جمهوری اسلامی ایران، مرجعیت (مفاهیم مرتبط با قدرت و اقتدار) علمی (مفاهیم مرتبط با علم و دانش) (واژگان و تعاریف)، راهبردهای نیل به مرجعیت علمی که در چهار گروه: راهبرد تمرکز و تمایز موضوعی، راهبرد تعالی مؤسسه ای، راهبرد راهبری ملی و راهبرد فرادستی بین المللی میباشد، تقسیم شده است.
همچنین دکتر مردی نیز تاکید مجددی بر تعریف دکتر ابراهیمی درخصوص مرجعیت علمی داشتند که در حوزه کشاورزی، هفت گام تهیه شده است. گام اول، ایجاد و تحلیل اطلاعات (تبیین تاثیرگذاری محوری در جایگاه کنونی بخش کشاورزی)؛ گام دوم: تهیه نقشه راه بخش کشاورزی؛ گام سوم: همترازی سیاست، اجرا، آموزش/ترویج، پژوهش، فناوری؛ گام چهارم: همترازی الگوی تولید محصولات کشاورزی مبتنی بر 1- ظرفیت های اکولوژیکی 2- سند ملی و دانش بنیان امنیت غذایی پایدار 3- مأموریتهای وزارت جهاد کشاورزی؛ گام پنجم: افزایش اثربخشی و ضریب نفوذ دانش و فناوری؛ گام ششم: بکارگیری ظرفیت ها براساس توانمندی ها؛ گام هفتم: انتقال مالکیت مسأله از وزارت جهاد کشاورزی به همه ذینفعان. همچنین ایشان تأکید کرد برای اصلاح شکل گیری وضعیت آینده میبایست ناترازی های مرجعیت شناسایی شود.
در پایان، دکتر خیام نکویی بیان کرد که مرجعیت علمی در مفهوم عام پیشنیاز دستیابی به تمدن نوین اسلامی میباشد و لازم است که درک درستی از مرجعیت علمی داشته باشیم. اولین دستاورد رسیدن به مرجعیت علمی، ارتقای توان رقابتی کشور با سایر کشورها میباشد و موجب پیشرفت جامعه از نظر اقتصادی و اجتماعی خواهد شد. زمانی که کشور به مرجعیت علمی دست پیدا کند، زبان فارسی محور و فرهنگ ما، غالب خواهد شد و انتقال فرهنگ شکل خواهد گرفت. همچنین دستاوردهای دیگری همچون: افزایش اقتدار ملی، تقویت نگاهداشت ظرفیت نخبگان، جلوگیری از نفوذ و ایجاد انگیزه برای سایر ظرفیتهای علمی کشور را نیز به همراه خواهد داشت.
وی در ادامه تاکید کرد عناصری همچون: راه اندازی المپیادهای علمی در بخش کشاورزی، تببین رشته های مختلف کشاورزی، ورود در معاهدات بین المللی و … به چگونگی مرجعیت علمی در حوزه کشاورزی کمک شایانی خواهد کرد.
در نهایت دیگر اساتید و صاحب نظران به بحث و تبادل نظر پرداختند.