، چهارمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی نخستین همایش ملی مرجعیت علمی؛ با عنوان«مرجعیت علمی و سپهر هنر» برگزار شد
تاریخ انتشار: 1402/07/22
به گزارش روابط عمومی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، چهارمین نشست از سلسله نشستهای تخصصی نخستین همایش ملی مرجعیت علمی؛ با عنوان«مرجعیت علمی و سپهر هنر» سه شنبه ۱۸ مهر ۱۴۰۲ به همت فرهنگستان هنر برگزار شد.
دکتر مجید پروانهپور، عضو هیئت علمی پژوهشکده هنر فرهنگستان هنر رئیس و دبیر نشست و دکتر محمدرضا مریدی، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر و دکتر جمال عرب زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه هنر سخنرانان این نشست تخصصی بودند.
در ابتدا دکتر سحرکوثری، معاون پژوهش و فناوری مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور، به بيان اهميت مبحث مرجعيت علمي پرداخت و گفت: اهميت مبحث مرجعيت علمي از آنجاست كه بارها در بيانات رهبري بدان اشاره شده است و در اسناد فرادست نيز بارها اين كليد واژه آمده است.
وی در ادامه در خصوص شأنيت مركز تحقيقات براي برگزاري اين همايش افزود: واگذاري مأموريت برگزاري اولين همايش ملي مرجعيت علمي به مركز تحقيقات سياست علمي كشور از سوي معاونت پژوهشی وزارت عتف با توجه به وجود گروه پژوهشي ارزیابی سیاست ها و پایش علم، فناوری و نوآوری دانست كه سالها روي اين موضوع و مفهوم كار كردهاند، طرح پژوهشي، مقاله، گزارشات تحليليتخصصي ارائه نمودهاند و سخنرانيهايي در اين زمينه داشتهاند. از اين رو گروه مذكور به عنوان دبيرخانه همايش انتخاب شده است. همچنين مركز به منظور استفاده از حداكثر ظرفيتهای ملی در اين همايش، همكاري با ذينفعان را در دستور كار قرار داده و حوزههاي دانشي مختلف را نيز در نظر گرفته است.
در ادامه دکتر پروانه پور، مراد از مرجعيت علمي را اثر گذاری در دنیا دانست و گفت: ما باید سنتهاي قبلي مان را روزآمد و آن را بخشي از گفتمان جهاني كنيم.
وی همچنين به معناي كليدواژه «مرجعيت» در سير تاريخي ايران و تفاوتش با آنچه كه مقصود اصلي همايش مرجعيت در حال حاضر است، پرداخت.
دكتر محمدرضا مريدي در خصوص گفتمان دانشگاهي هنر و مرجعيت آن در جريان هنري به سخنرانی پرداخت و گفت: بسياري از هنرمندان دانشگاه هنر را منزوي و واپسگرا ميدانند. وی در مورد کارکردهای دانشگاه هنر گفت: كاركردهاي دانشگاه گستردهتر از علم و حوزههاي ديگر به ویژه کارکردهای اجتماعی را نیز شامل می شود.
وی همچنین وجوه علم را بررسی کرد و افزود: علم دو وجه دارد. وجه ابزاري و وجه انتقادي. چنانچه كاركرد دانشگاه در وجه انتقادی كه به خطر بيفتد مرجعيت آن نيز به خطر مي افتد.
عضو هيئت علمي دانشگاه هنر در ادامه به راههایی برای رسیدن به مرجعیت علمی اشاره کرد و گفت: با پذيرش وجه انتقادي دانشگاه و افزايش تعاملات دروني و بيروني آن، مرجعيت علمي تحقق خواهد يافت. دانشگاهها بايد زمينهگرا باشند و نبايد دانشگاههاي شهرهاي ديگر نسخهاي ناقص از دانشگاههاي مركز كشور باشند.
وی همچنین افزود: دانشگاه اجتماعي ميتواند به مرجعيت دانشگاههاي هنر كمك كند چرا كه دانشگاه هنر با جامعه درگير، مداخلهگر و مشاركتجوتر از ساير دانشگاهها است.
دکتر مریدی در پایان گفت: مرجعيت به نظر من به معناي كثرتگرايي و پذيرش افكار متعدد است.
دكتر جمال عربزاده نیز در ادامه به مشكلات و در واقع آسيب شناسي مرجعيت علمي در نهادهاي هنر اشاره کرد.
وی همچنین افزود: هنر درگير مسائل اجتماعي و گفتمانها است، چيزي كه علوم دقيقه خيلي درگير آنها نيست. در شناختي كه هنر ايجاد ميكند ابهام وجود دارد. سنجش و دسترسي به دانش و معرفتي كه توسط هنر ايجاد ميشود، به سادگي قابل انجام نيست. براي دستيابي به مرجعيت بايد مرزهاي مشخصي وجود داشته باشد، اما هنر اينگونه (يعني مرزپذير) نيست. دکتر عرب زاده ادامه داد: وقتي از هنر صحبت ميشود شك و شبهه زيادي وجود دارد كه چه چيزي هنر است و چه چيزي نيست؟ تعیین این مرز ميتواند مرجعيت هنر را تحت تأثير قرار دهد.
عضو هیئت علمی دانشگاه هنر ادامه داد: اتصال ارگانيكي بين رشتههاي هنري وجود ندارد. شخصي ميتواند در دانشگاه به بالاترين مقام برسد در صورتي كه در خارج دانشگاه حتي يك سخنراني نداشته است و هيچ ارتباطي با اجتماع نداشته است.
وی در ادامه چالشهاي مرجعيت هنري را بررسی کرد و گفت: تخصصيسازي از چالشهاي هنر است. حاشیه های حوزه هنر در مقايسه با دستاوردهاي هنري خيلي بيشتر ديده ميشوند و اين به مرجعيت هنر آسيب ميرساند.
وی در پایان تاکید کرد: علم در دنيا كم و بيش به سمت هنر پيش ميرود.
در پایان شرکت کنندگان و صاحبنظران حاضر در جلسه به تبادل نظر پرداختند.