جایگاه جهانی تولیدات علمی ایران و کشورهای اسلامی در فناوری سبز
تاریخ انتشار: 1403/01/26
موسسه آنکتاد(UNCTAD) ، فناوریهای سبز را به فنّاوریهای پنلهای خورشیدی (سامانهای که انرژی نور خورشید را دریافت و به انرژی الکتریسیته تبدیل میکند)، برق خورشیدی متمرکز (سامانهای که انرژی خورشیدی را به صورت متمرکز به انرژی مکانیکی تبدیل میکند)، زیست توده و سوخت زیستی (نوعی منبع انرژی تجدیدپذیر که در مقایسه با سوخت های فسیلی آلودگی کمتری برای محیط زیست ایجاد میکند)، انرژی باد، هیدروژن سبز (هیدروژن تجدیدپذیر با هدف تسریع کربنزدایی) و وسایل نقلیه الکتریکی تقسیمبندی نموده است.
بر این اساس جدول شماره 1، رتبه و تعداد تولیدات علمی کشورهای پیشرو جهانی در فناوریهای سبز را براساس مدارک علمی نمایهشده در پایگاه وب آو ساینس (Web of Science) نشان می دهد.
جدول شماره 2، رتبه و تعداد تولیدات علمی کشورهای پیشرو اسلامی در فناوریهای سبز را بر اساس مدارک علمی نمایهشده درپایگاه وب آو ساینس (Web of Science) نشان میدهد.
جدول شماره 3، تولیدات علمی و رتبه جهانی فناوریهای سبز جمهوری اسلامی ایران را بر اساس دادههای پایگاه وب آو ساینس (Web of Science) در بازه زمانی 2022-2003 نشان میدهد.
بر اساس جدول شماره 3، در بازه زمانی بیستساله بیشترین تولیدات علمی جمهوری اسلامی ایران در فناوریهای سبز، مربوط به وسایل نقلیه الکتریکی با 1337 مدرک و انرژی باد با 1005 مدرک میباشد. همچنین، جمهوری اسلامی ایران در بیست سال اخیر، از لحاظ تعداد مدارک علمی در حوزه مربوط به انرژی باد رتبه 9 را به خود اختصاص داده است. بررسی دادهها نشان میدهد تعداد تولیدات علمی این کشور در زمینه انرژی باد در پنج سال اخیر بهبود داشته و از 73 مدرک در سال 2018 به 119 مدرک در سال 2022 و تعداد تولیدات علمی در حوزه وسایل نقلیه الکتریکی از 111 مدرک در سال 2018 به 220 مدرک در سال 2022 رسیده است. کمترین تعداد تولیدات علمی جمهوری اسلامی ایران در بازه زمانی بیستساله در فناوریهای سبز، مربوط به هیدروژن سبز با 20 مدرک می باشد.
جدول شماره 4، رتبه دانشگاههای کشور در فناوریهای سبز را نشان میدهد. براساس جدول شماره 4، بیشترین تولیدات علمی در بازه زمانی بیستساله در بخش پنلهای خورشیدی، مربوط به دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تربیت مدرس بوده است. در برق خورشیدی متمرکز، بیشترین تولیدات علمی مربوط به دانشگاه تهران، دانشگاه شهید بهشتی و دانشگاه تخصصی فناوریهای نوین آمل؛ در سوخت زیستی، دانشگاه تهران، دانشگاه تربیت مدرس و دانشگاه صنعتی اصفهان؛ در انرژی باد، دانشگاه تهران، دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه یزد؛ در هیدروژن سبز، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاه یاسوج و دانشگاه تبریز؛ در وسایل نقلیه الکتریکی، دانشگاه علم و صنعت ایران، دانشگاه تهران و دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده است.